ಸಿನಿಮಾ ಸ್ಥಿರಚಿತ್ರ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕ
ಪ್ರೀಮಿಯರ್ ಸ್ಟುಡಿಯೋ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಆಲದಮರವಿತ್ತು. ವಿಶಾಲ ಆಲದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಸಿಮೆಂಟ್ ಬೆಂಚ್‌ಗಳಿದ್ದವು. ಶೂಟಿಂಗ್ ಬಿಡುವಿನ ವೇಳೆ ಕಲಾವಿದರು, ತಂತ್ರಜ್ಞರು ಅಲ್ಲಿ ಸೇರಿ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯೋದು, ಇಸ್ಪೀಟು ಆಡೋದು, ನಗೆ ಚಟಾಕಿ..
ಕನ್ನಡ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನ ಪ್ರೀಮಿಯರ್ ಸ್ಟುಡಿಯೋ ಹಾಗೂ ಸ್ಟುಡಿಯೋ ಮಾಲೀಕ ಬಸವರಾಜಯ್ಯನವರ ಕಾಣ್ಕೆಯನ್ನು ಮರೆಯಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ. 1970ರಿಂದ 1990ರ ನಡುವೆ ಈ ಸ್ಟುಡಿಯೋ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲೇ ಉಚ್ಛ್ರಾಯ ಸ್ಥತಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. 7 ಪ್ಲೋರ್‌ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ ಸ್ಟುಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿದಿನ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಚಿತ್ರಗಳ ಶೂಟಿಂಗ್ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತಿತ್ತು.
ಚಿತ್ರೀಕರಣ ನಡೆಸಲು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಪ್ರಶಾಂತ ವಾತಾವರಣವಿತ್ತು. ಸ್ಟುಡಿಯೋ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಆಲದಮರವಿತ್ತು. ವಿಶಾಲ ಆಲದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಸಿಮೆಂಟ್ ಬೆಂಚ್‌ಗಳಿದ್ದವು. ಶೂಟಿಂಗ್ ಬಿಡುವಿನ ವೇಳೆ ಕಲಾವಿದರು, ತಂತ್ರಜ್ಞರು ಅಲ್ಲಿ ಸೇರಿ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯೋದು, ಇಸ್ಪೀಟು ಆಡೋದು, ನಗೆ ಚಟಾಕಿ.. ಆ ಅನುಭವ ಪಡೆದವರಿಗೆ ಅವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮರೆಯಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹಮಯ ವಾತವರಣ.
ಸ್ಟುಡಿಯೋ ಮಾಲೀಕ ಬಸವರಾಜಯ್ಯನವರಂತೂ ನಿರ್ಮಾಪಕರಿಗೆ ಸಕಲ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಸಹಕಾರ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಲವು ಬಾರಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟ ತರಿಸಲು ಸಹನಿರ್ಮಾಪಕರು ಬಸವರಾಜಯ್ಯನವರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಹಣ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದುದೂ ಇದೆ. ಆ ಹಣವಾದರೂ ಎಷ್ಟು? 150 ರೂಪಾಯಿ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪೂರಾ ಒಂದು ಚಿತ್ರತಂಡಕ್ಕೆ ಸಾಕಾಗುವಷ್ಟು ಊಟದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಸರಿಯಾಗಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ ಚಿತ್ರನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನಿರ್ಮಾಪಕರಿಗೆ ಬಸವರಾಜಯ್ಯನವರು ಬುದ್ಧಿವಾದ ಹೇಳಿ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಕಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಸ್ಟುಡಿಯೋ ಆವರಣದಲ್ಲೇ ಅವರ ಮನೆ ಇತ್ತು. ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬೇಕಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಬೆಳ್ಳಿ, ಚಿನ್ನ ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರೆ ಪರಿಕರಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಉಪಯೋಗಿಸಿದ ನಂತರ ಸಿನಿಮಾದವರು ವಾಪಸು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಉದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದ ನಿರ್ಮಾಪಕರು ಯಾರಾದರೂ ಬಂದು ಸ್ಟುಡಿಯೋ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಕೇಳಿದರೆ, ಮುಂದೆ ಬರಬಹುದಾದ ಕಷ್ಟ ನಷ್ಟಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬಸವರಾಜಯ್ಯನವರು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಚಿತ್ರನಿರ್ಮಾಣದಲ್ಲಿ ಎದುರಾಗುವ ಕಷ್ಟನಷ್ಟಗಳನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿ ಇದೆಯೇ? ಸ್ವಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ನಿರ್ಮಾಪಕರಾಗಿ ಬಂದಿರುವರೋ ಇಲ್ಲವೇ ಯಾರದ್ದೋ ಮಾತು ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಹಣ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೋ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಕಾಳಜಿಯಿಂದ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಸ್ಟುಡಿಯೋ ತಂತ್ರಜ್ಞರಂತೂ ತಮ್ಮದೇ ಚಿತ್ರವೆಂಬಂತೆ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಅವರಿಗೆ ದೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಹಣ ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ. ಅವರೆಲ್ಲಾ ಸಿನಿಮಾ ವ್ಯಾಮೋಹದಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಸವರಾಜಯ್ಯ ಮತ್ತು ಅವರ ಸ್ಟುಡಿಯೋ ತಂತ್ರಜ್ಞರ ಶ್ರದ್ಧೆಯ ಕೆಲಸ, ಕಾರ್ಯತತ್ಪರತೆ, ಕಾಳಜಿಯಿಂದಾಗಿ ಸಿನಿಮಾಗಳು ಯಾವುದೇ ಅಡಚಣೆಗಳಿಲ್ಲದೆ ಚಿತ್ರಣಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವು.
